دانلود تحقیق با موضوع مصلح جهاني در كتب اديان،
در قالب word و در 89 صفحه، قابل ویرایش.
در قالب word و در 89 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
انتظار ظهور يك مصلح بزرگ آسمانى، و اميد به آينده و استقرار
صلح و عدل جاويدان، امرى فطرى و طبيعى است كه با ذات و وجود آدمى سر و كار
داشته و با آفرينش هر انسانى همراه است و زمان و مكان نمى شناسد و به هيچ
قوم و ملّتى اختصاص ندارد.
از اين رو، همه افراد طبق فطرت ذاتى خود
مايلند روزى فرا رسد كه جهان بشريّت در پرتو ظهور رهبرى الهى و آسمانى و با
تأييد و عنايت پروردگار، از ظلم ظالمان و ستم ستمگران نجات يافته، شور و
بلوا در جهان پايان پذيرد و انسانها از وضع فلاكت بار موجود نجات يابند و
از نابسامانى و نا امنى و تيره روزى خلاص شوند و سرانجام به كمال مطلوب و
زندگى شرافتمندانه اى نايل آيند.
به همين دليل، در تمام اديان و مذاهب
مختلف جهان، از مصلحى _ كه در آخر الزمان ظهور خواهد نمود و به جنايتها و
خيانتهاى ضد انساني خاتمه خواهد داد و شالوده حكومت واحد جهانى را بر اساس
عدالت و آزادى واقعى بنيان خواهد نهاد _ سخن به ميان آمده و تمام پيامبران و
سفيران الهى در اين زمينه به مردم با ايمان جهان، نويدهايى داده اند.
در اين زمينه، يكى از نويسندگان معروف چنين مى نويسد:
«موضوع
ظهور و علايم ظهور، موضوعى است كه در همه مذاهب بزرگ جهان واجد اهميّت
خاصّى است. صَرفِ نظر از عقيده و ايمان كه پايه اين آرزو را تشكيل مى دهد،
هر فرد علاقه مند به سرنوشت بشريّت، و طالب تكامل معنوى وقتى كه از همه نا
اميد مى شود، و مى بيند كه با وجود اين همه ترقّيات فكرى و علمى شگفت
انگيز، باز متأسّفانه، بشريّت غافل و بى خبر، روز به روز خود را به سوى
فساد و تباهى مى كشاند و از خداوند بزرگ بيشتر دورى مى جويد، و از اوامر او
بيشتر سرپيچى مى كند; بنا به فطرت ذاتى خود متوجّه درگاه خداوند بزرگ مى
شود، و از او براى رفع ظلم و فساد يارى مى جويد.
از اين رو در همه قرون
و اعصار، آرزوى يك مصلح بزرگ جهانى در دلهاى خداپرستان وجود داشته است. و
اين آرزو نه تنها در ميان پيروان مذاهب بزرگ، مانند: زرتشتى و يهودى و
مسيحى و مسلمان، سابقه دارد، بلكه آثار آن را در كتاب هاى قديم چينيان و در
عقايد هنديان، و در بين اهالى اسكانديناوى و حتّى در ميان مصريان قديم و
بوميان و حتّى مكزيك و نظاير آنها نيز مى توان يافت».
آرى! عقيده به
ظهور يك مصلح بزرگ آسمانى در پايان جهان، يكى از مسايل بسيار مهمّ و حسّاسى
است كه نه تنها در آيين مبين اسلام، بلكه در همه اديان آسمانى، و نه تنها
در ميان پيروان اديان و مذاهب بلكه در نزد بسيارى از مكاتب مختلف جهان
سابقه ديرين دارد، و تمامى پيروان اديان بزرگ عالم از مسيحيان، كليميان و
زرتشتيان گرفته تا پيروان مكتب هاى الحادى، همه و همه بدان عقيده دارند.
ناگفته
نماند كه پيروان اديان و مذاهب گوناگون، و ديگر ملل و اقوام گذشته و مكاتب
مختلف جهان درباره نام آن بزرگوار باهم اختلاف نظر دارند، مسلمانان او را
«مهدى موعود منتظر(عليه السلام)»، و پيروان ساير اديان ومكتبها و ملّتها و
توده هاى محروم، وى را «مصلح جهانى» يا «مصلح غيبى»، يا «رهاننده بزرگ» يا
«نجات بخش آسمانى» و يا «منجى اعظم» مى نامند; ولى در باره اوصاف كلّى،
برنامه هاى اصلاحى، تشكيل حكومت واحد جهانى بر اساس عدالت و آزادى، و ظهور
او در آخرالزمان اتّفاق نظر دارند …
صلح و عدل جاويدان، امرى فطرى و طبيعى است كه با ذات و وجود آدمى سر و كار
داشته و با آفرينش هر انسانى همراه است و زمان و مكان نمى شناسد و به هيچ
قوم و ملّتى اختصاص ندارد.
از اين رو، همه افراد طبق فطرت ذاتى خود
مايلند روزى فرا رسد كه جهان بشريّت در پرتو ظهور رهبرى الهى و آسمانى و با
تأييد و عنايت پروردگار، از ظلم ظالمان و ستم ستمگران نجات يافته، شور و
بلوا در جهان پايان پذيرد و انسانها از وضع فلاكت بار موجود نجات يابند و
از نابسامانى و نا امنى و تيره روزى خلاص شوند و سرانجام به كمال مطلوب و
زندگى شرافتمندانه اى نايل آيند.
به همين دليل، در تمام اديان و مذاهب
مختلف جهان، از مصلحى _ كه در آخر الزمان ظهور خواهد نمود و به جنايتها و
خيانتهاى ضد انساني خاتمه خواهد داد و شالوده حكومت واحد جهانى را بر اساس
عدالت و آزادى واقعى بنيان خواهد نهاد _ سخن به ميان آمده و تمام پيامبران و
سفيران الهى در اين زمينه به مردم با ايمان جهان، نويدهايى داده اند.
در اين زمينه، يكى از نويسندگان معروف چنين مى نويسد:
«موضوع
ظهور و علايم ظهور، موضوعى است كه در همه مذاهب بزرگ جهان واجد اهميّت
خاصّى است. صَرفِ نظر از عقيده و ايمان كه پايه اين آرزو را تشكيل مى دهد،
هر فرد علاقه مند به سرنوشت بشريّت، و طالب تكامل معنوى وقتى كه از همه نا
اميد مى شود، و مى بيند كه با وجود اين همه ترقّيات فكرى و علمى شگفت
انگيز، باز متأسّفانه، بشريّت غافل و بى خبر، روز به روز خود را به سوى
فساد و تباهى مى كشاند و از خداوند بزرگ بيشتر دورى مى جويد، و از اوامر او
بيشتر سرپيچى مى كند; بنا به فطرت ذاتى خود متوجّه درگاه خداوند بزرگ مى
شود، و از او براى رفع ظلم و فساد يارى مى جويد.
از اين رو در همه قرون
و اعصار، آرزوى يك مصلح بزرگ جهانى در دلهاى خداپرستان وجود داشته است. و
اين آرزو نه تنها در ميان پيروان مذاهب بزرگ، مانند: زرتشتى و يهودى و
مسيحى و مسلمان، سابقه دارد، بلكه آثار آن را در كتاب هاى قديم چينيان و در
عقايد هنديان، و در بين اهالى اسكانديناوى و حتّى در ميان مصريان قديم و
بوميان و حتّى مكزيك و نظاير آنها نيز مى توان يافت».
آرى! عقيده به
ظهور يك مصلح بزرگ آسمانى در پايان جهان، يكى از مسايل بسيار مهمّ و حسّاسى
است كه نه تنها در آيين مبين اسلام، بلكه در همه اديان آسمانى، و نه تنها
در ميان پيروان اديان و مذاهب بلكه در نزد بسيارى از مكاتب مختلف جهان
سابقه ديرين دارد، و تمامى پيروان اديان بزرگ عالم از مسيحيان، كليميان و
زرتشتيان گرفته تا پيروان مكتب هاى الحادى، همه و همه بدان عقيده دارند.
ناگفته
نماند كه پيروان اديان و مذاهب گوناگون، و ديگر ملل و اقوام گذشته و مكاتب
مختلف جهان درباره نام آن بزرگوار باهم اختلاف نظر دارند، مسلمانان او را
«مهدى موعود منتظر(عليه السلام)»، و پيروان ساير اديان ومكتبها و ملّتها و
توده هاى محروم، وى را «مصلح جهانى» يا «مصلح غيبى»، يا «رهاننده بزرگ» يا
«نجات بخش آسمانى» و يا «منجى اعظم» مى نامند; ولى در باره اوصاف كلّى،
برنامه هاى اصلاحى، تشكيل حكومت واحد جهانى بر اساس عدالت و آزادى، و ظهور
او در آخرالزمان اتّفاق نظر دارند …
